Jullie allemaal, moeten leren om deze veranderingen van binnen op te nemen op een manier die jullie als individu van dienst is... Nou, hier ben ik dan weer, jongens. Ik laat me niet afschrikken [de laatste channeling van Blossom ging de mist in omdat Blossom per ongeluk het bestand deletete]. Mijn vrienden, ik wil nog even terug naar het gevoel waar ik het gisteren over had ... want dat gevoel is er nog steeds. Maar nu nog sterker. Het is een gevoel in het hart, alsof het op springen staat. Als ik niet beter wist, zou ik het omschrijven als een trappelend gevoel. Ik heb mailtjes ontvangen van anderen die hetzelfde voelen. Ik weet uit ervaring dat dit een omschakeling van de energie 'naar boven' is ... maar kunnen jullie het een beetje meer uitleggen alsjeblieft?
Vragen we je in deze tijden niet om alleen maar vanuit het hart te handelen, in plaats van uit je hoofd? De ruimte in je hart ... die als beste aangeduid kan worden voor de plek waar je je ziel kunt raadplegen ... wordt simpelweg verheven naar een puurdere vibratie.
Ja, maar waarom dan dit gevoel van ongedurigheid ... soort van?
Omdat er een verwachting vanuit het verstand is dat het hart zich zo voelt. Het is voornamelijk de verwachting en de herkenning van wat je denkt dat er gebeurt, die de 'stress' factor veroorzaakt.
Ehm ... ik weet niet of dat wel klopt voor mij ... of voor wie dan ook. Sommigen zeggen dat het misschien komt doordat jullie steeds dichterbij komen. Vandaag realiseerde ik me dat, als wij steeds verder verheven worden, wij degenen zijn die dichter bij jullie komen.
Of misschien komen we elkaar wel ergens in het midden tegen!
Gisteren sprak ik er met jullie over dat ik niet altijd dit gevoel van grote vreugde voel, waar jullie het over hebben. Dat ik soms voel dat mijn ziel erom schreeuwt om 'weer naar huis te mogen' ... en dat lijkt niet echt passend, omdat ik juist vol met 'joie de vivre' zou moeten zitten als we verheven worden. Maar in alle eerlijkheid is dat niet altijd het geval, en voel ik me op z'n zachtst gezegd een beetje wanhopig om op deze planeet te leven. Mijn enthousiasme lijkt wel uit het raam gevlogen, zo nu en dan.. Dat begonnen jullie de vorige keer net uit te leggen toen ik mijn tekst verloor. Kunnen jullie dat nog eens terughalen ... alsjeblieft? Als ik het nu weer kwijtraak, WEET ik dat het niet zo mag zijn!
Liefste dame. We zullen ons uiterste best doen om uit te leggen wat er nu gebeurt. Je moet je echt niet schuldig voelen over die lagere vibratie waarin jij denkt te zwemmen. Je voelt het verlangen om naar huis terug te keren, en wij zeggen je dat er een reden is dat dit gebeurt. Kijk, hoe dichter je komt bij je Echte Thuis, hoe sterker je verlangen om er te komen. De roep om je thuis is niets anders dan de wetenschap dat je daar nu inderdaad dichterbij bent dan ooit tevoren, en je kunt de bijbehorende vibratie al 'voelen'. Dus veroordeel dit gevoel niet. Wij vinden het begrijpelijk. Je hebt het alleen maar verkeerd geïnterpreteerd.
O gelukkig maar, want het is niet zo dat ik er stiekem onderuit wil, onder de reden dat ik hier ben. Het is alleen maar dat de roep vanuit mijn hart soms zo sterk is. Het is alsof het uit mijn ziel komt, niet uit mijn gedachten.
Dat komt doordat het daar inderdaad vandaan komt. Jouw Waarheid. Zie je, liefste Blossom, je begint je ziel nu te interpreteren, en je hoofd los te laten, en de verwarring die daaraan verbonden is. Datgene wat we aan jullie in je menselijke vorm gevraagd hebben te doen, doen velen van jullie nu ook.We wilen nu graag van onderwerp veranderen, is dat goed wat jou betreft?
Natuurlijk.
Als we naar het kleine plaatje kijken, kunnen we stellen dat kleine veranderingen plaatsvinden in een tempo waarin velen van jullie je prettig voelen. Maar toch, voelen velen van jullie ook niet dat er vanwege deze kleine veranderingen, iets GROOTS aankomt?
Nou, velen hebben het gevoel alsof er iets opgebouwd wordt, wat ons voorbereidt op iets wat veel groter is dan dat wat er nu gebeurt. En ik moet zeggen, dit gevoel, noem het trappelend, ontploffend, Liefdevol, ENORM, wat het ook is, geeft mij dat idee ook. Zoals ik al zei is dat geen hoop; het is WETEN dat er iets aan de hand is. Dat zeggen mensen ook, "Er is iets gaande".
En ze hebben gelijk. Ze laten hun ziel tot hen spreken. Velen MOETEN gaan slapen, op momenten dat ze normaal niet slapen, omdat wij met hen werken en data met hen verwerken, en strategieën vaststellen die in werking gezet moeten worden met diegenen van jullie op aarde die al klaarstaan en alleen nog maar op het signaal wachten.
Ik weet wat jullie zeggen. Ik heb dit gevoel echt al zo lang, maar tegelijkertijd klinkt het net als de nieuwste science fiction film. Dat zeg ik met respect ... maar we ontvangen deze informatie en we blijven Vertrouwen en door dat Vertrouwen blijven we Vertrouwen omdat ons verteld wordt dat we moeten blijven Vertrouwen ... dus blijven we Vertrouwen ... en ... jullie begrijpen wat ik bedoel ... dat weet ik!
We 'begrijpen' heel veel, lieve dame. Maar wat kunnen we zeggen om jullie door te laten gaan met Vertrouwen?
Niet zo veel. Jullie vragen het ... en wij doen het. Zoals ik zeg, gaat het verder dan hopen. Het gaat veel dieper. Dit WETEN dat miljoenen van ons hebben, zorgt ervoor dat ik weet het het echt geen film is. En toch, als er weer iets gebeurt, wat dan ook ... heb ik het gevoel dat het allemaal heel erg onwerkelijk zal lijken.
Wat zouden we jullie gevoel van 'het niet waard zijn' graag wegnemen.
Eh ... dat is niet helemaal wat ik bedoel. Waar komt dat nu opeens vandaan?
it onze Waarheid.
Maar ik heb juist leren begrijpen dat wij het allemaal waard zijn. We zijn hier om het werk te doen waarvoor we gekomen zijn. Anders zouden we hier niet zijn. DIT WEET IK. Zelfs als ik nog steeds niet precies weet wat dat werk is.
Zie je wel? Je slaat de spijker op de kop. Als de tijd komt dat je gaat doen wat je moet doen, lijkt het niet zo onwerkelijk meer. Dan lijkt het geen film meer. Dan lijkt het alsof je het doel van je ziel aan het vervullen bent. Zovelen van jullie voelen nu zo'n sterke behoefte voor onze aanwezigheid. Niet omdat jullie van ons verwachten om de wereld te veranderen, maar omdat jullie je ervan bewust zijn dat dit wachtspelletje waarin jullie geleefd hebben, zijn 'Klaar? ... Af!' stadium nadert. Daarom hebben zovelen van jullie dat ongedurige, barstende gevoel. Jullie bereiden je voor op datgene waarvoor je hier gekomen bent.
En het enige wat we kunnen doen, is wachten. Ik ken mensen net zoals ik, die ook zo'n gebrek aan enthousiasme voelen. De wereld lijkt wel vol van mensen die er blind voor zijn om te dienen. Ik ken zoveel mensen die dolgraag zouden dienen (omdat ze contact met me opnemen omdat ik contact met jullie heb), en toch, voor zovelen, worden we gewoon elke ochtend allemaal wakker, gaan we 's avonds weer allemaal slapen, en zo gaat het door. Dit doorploeteren ... dat zovelen doen ... nou ja, als jullie zouden besluiten om te laten zien wie jullie werkelijk zijn voor ons, dan zouden die zielen gewoon omvallen van de schrik! Ik denk dat velen van ons het gevoel hebben van 'Laten we eens zien. Laten we eens zien wat er gebeurt. Probeer het gewoon.'
En zoals jullie zien, word ik erg emotioneel terwijl ik dit schrijf. Komt het gewoon omdat ik zo graag een verandering wil zien? Of komt het omdat dit overweldigende gevoel in mij zo graag door wil gaan met de taken die ik hier moet gaan vervullen. Dit gevoel is ZO, ZO vol van verlangen ... dat het echt ... een verlangen is. Alleen op deze manier kan ik maar beschrijven wat er in me omgaat. Maar toch wachten we maar en wachten we maar, en hebben onze momenten van twijfels ... en wachten we nog maar weer wat meer.
Begrijp alsjeblieft goed, lieve vrienden, dat ik me hier niet gewoon maar een beetje zit af te reageren op jullie! Ik probeer jullie alleen maar te laten begrijpen wat er voor zovelen van ons hier beneden gebeurt. Ik weet zeker dat ik niet de enige ben die zich zo voelt. Dat weet ik gewoon. Maar ik wil natuurlijk niet voor iedereen spreken, ik ben niet in de positie om dat te doen.
O, liefste ziel. We danken je voor je zorg en je eerlijkheid. We kunnen jullie benarde toestand (?) niet helemaal begrijpen, maar we stemmen wel af op je zenuwstelsel, via je vertrouwenspersoon die zich als jou gedraagt voor ons.
(EDWINA … (Snapshot))
Ht is inderdaad een vreemd gevoel, en we zouden het niet echt prettig willen noemen. Maar het heeft wel onze aandacht. We zeggen meteen tegen je: kanaliseer het. Kanaliseer die energie naar zijn juiste vorm. Herken het. Stel dat gevoel bij, en zie hoe het zich omvormt naar de roze energie waar we de laatste tijd met je over gesproken hebben. Zet de energie die jou bereikt, om in de vorm die het moet hebben in jezelf en om je heen. Het is een Hogere energie en daar ben je niet aan gewend. Het bereikt je in zijn originele vorm, en het is aan jullie om het om te zetten naar een systeem dat bij je menselijke vorm past. Dat wil zeggen: kleur vibratie. De kleur waarin het doorkomt is dat roze. We noemden dat heldere, iriserende roze al eerder. Voel dat in je hart, en laat het dan bezinken in het pastelroze dat je kent. Als het bezonken is, laat het dan oplichten met het voortschreiden van de dagen ... in je eigen tempo. Zie je liefste dame, wij kunnen gemakkelijk samensmelten met deze vibratie, omdat wij er in vele opzichten boven staan. Afdalen in vibratie is makkelijker dan opstijgen. Jullie allemaal, moeten leren om deze veranderingen van binnen op te nemen op een manier die jullie als individu van dienst is. Stel het je voor als een regelaar, een thermostaat bijvoorbeeld, die je eigen temperatuur regelt. Dit kunnen wij simpelweg niet voor iedereen apart doen, omdat ieder individu zich op een ander niveau binnen zijn nieuwe vibratie bevindt. En om de zaken nog ingewikkelder te maken, bestaat de nieuwe vibratie ook nog eens uit vele niveaus.
Jullie zijn echt hele goede onderwijzers, weten jullie dat? Ik dank jullie dat jullie dit met ons delen. Omdat ik weet dat als wij doen wat jullie net zeiden, we onszelf verheffen ... door onszelf ... in onszelf ... voor onszelf. Ik weet hoe mijn leven veranderd is door niet alleen naar White Cloud's wijsheid te luisteren, maar door er ook naar te leven. Als ik terugkijk, herken ik mezelf niet meer in hoe ik toen dacht. Zo zou ik nooit meer kunnen zijn. Hetzelfde geldt voor jullie lessen. En alle eerlijkheid, zijn die lessen één en dezelfde. Ze komen allemaal uit liefde in zijn puurste, onvoorwaardelijke vorm. Datgene waar wij in ons mens-zijn alleen maar naartoe kunnen werken. Ik hoop wel dat jullie de vreemde manieren en dilemma's kunnen begrijpen die we hier doormaken. We proberen zo goed als we kunnen om onszelf en onze wereld vol van Liefde te maken. En dat bereiken we ook. Langzaam maar zeker, gaan we verder op onze reis.
Ik weet dat dit het is voor vandaag. Ik voel gewoon altijd als het eind van een sessie gekomen is. Bedankt aan jullie allemaal. Aan allen die hier onderdeel van zijn.
Ik kan alleen maar zeggen: als jullie er klaar voor zijn, ben ik het ook! In Liefde, Licht, Gouden Stralen en dank, mijn vrienden.
Ik blijf achter met een warmte ... een gloed ... een vredigheid. Ik hoop van harte dat jullie die deze woorden lezen, dit ook kunnen voelen.
* De Federatie heeft, in samengevatte vorm, alles behandeld wat ik gisteren verloren was ... God zegene hen!
Original Site:
www.blossomgoodchild.com
By courtesy of Kees
0 reacties:
Een reactie posten